Ograniczenie wypływu. Wiele baterii jednouchwytowych jest wyposażonych w inne funkcje redukujące zużycie wody o około 40-50%. Elementem ograniczającym może być:

- dwustopniowa dźwignia mieszacza - pierwszy stopień pozwala na uzyskanie jedynie połowy wielkości strumienia. Dopiero pokonanie oporu w pionowym ruchu dźwigni i pełne otwarcie umożliwiają większy przepływ wody. Niestety, wadą tego rozwiązanie jest fakt, iż wraz z upływem czasu (3-5 lat) opór potrzebny do uruchomienia pełnego wypływu maleje, więc oszczędności wynikające z użytkowania takiej baterii są pozorne.

- mały przycisk umieszczony na dźwigni (inaczej: eko-przycisk). Dopiero po jego wciśnięciu uzyskamy maksymalny przepływ wody z baterii. Po zamknięciu przycisk powraca do wyjściowego położenia - nie musimy pamiętać o jego wyłączeniu.

- blokada mechaniczna. Umożliwia ona stałe ograniczenie wypływu wody, a także jej maksymalnej temperatury. Blokada w postaci pierścienia lub regulacyjnej śruby zakładana jest w momencie montażu baterii przez instalatora.

Elektroniczne (bezdotykowe). Woda wypływa z nich wówczas, kiedy pod wylewkę podsunie się ręce, a wyłączenie następuje po zabraniu dłoni.

Są zasilane bateriami, takimi jakich używa się w aparacie fotograficznym (komplet wystarcza zazwyczaj na 4-5 lat bezawaryjnej pracy), albo niskim napięciem za pośrednictwem transformatora podłączanego do gniazdka elektrycznego.

W bateriach elektronicznych wielkość przepływu jest ustawiona fabrycznie w ten sposób, że zwykle nie przekracza 6 l/min, a do określenia temperatury wody służy mieszacz umieszczony z boku korpusu baterii lub na wylewce.

Baterie bezdotykowe utrzymują ustawione parametry, nie trzeba zatem ich regulować przy każdym korzystaniu z nich. W ten sposób ograniczają zużycie wody o około 40-50%. Niestety, są dość drogie. Cena markowej baterii elektronicznej jest co najmniej trzykrotnie wyższa niż baterii jednouchwytowej. Taka inwestycja raczej się więc nie zwróci - chyba że mamy w domu "pięcioro dzieci i coś". Dzięki takiej baterii nie trzeba pilnować, dzieci, czy po wyjściu z łazienki zakręciły kran.

Samozamykające się. Uruchamia się je ręcznie przez przyciśnięcie oznaczonego miejsca na korpusie. Zamknięcie zaś odbywa się automatycznie, po upływie określonego czasu (np. 15 s). Oszczędność w zużyciu wody nie jest co prawda tak duża, jak w przy baterii elektronicznych, ale są one znacznie tańsze. Montuje się je jednak częściej w toalecie niż w łazience rodzinnej.

Bateria prysznicowa

Do kąpieli pod natryskiem raczej nie powinniśmy stosować baterii dwuuchwytowych. Wyregulowanie odpowiedniej temperatury za pomocą obydwu pokręteł to nieuzasadnione marnotrawstwo wielu litrów wody każdego dnia. Poza tym każda zmiana ciśnienia i temperatury (np. kiedy inny domownik odkręci wodę w drugiej łazience) spowoduje konieczność ponownej regulacji. Dlatego stosuje się tu najczęściej baterie jednouchwytowe. Jednak gorąca kąpiel to kwestia nie tylko rachunku za wodę, ale również za prąd czy gaz zużyte do jej podgrzania. Rachunki można znacznie obniżyć, stosując baterię termostatyczną.

Termostatyczne. Serce baterii stanowi zamontowana w niej głowica termostatyczna, której zadaniem jest zmieszanie wody gorącej z zimną - tak, by na wyjściu z wylewki uzyskać wodę o zadanej wcześniej temperaturze w jak najkrótszym czasie.

W droższych typach baterii (z głowicą z ciekłym woskiem) można ustawić temperaturę z dokładnością do +/-1°C. Czas reakcji wynosi w nich poniżej 0,5 s, co oznacza że zmiana jakiegokolwiek parametru (temperatury bądź ciśnienia wody zasilającej baterię) nie jest zauważana przez osobę biorącą prysznic. Baterie termostatyczne mają dwa pokrętła: do ustawienia temperatury wody i do regulacji natężenia strumienia. Na pokrętle do regulacji znajduje się blokada (np. zielony lub czerwony przycisk) ustawiona na poziomie 38°C, czyli temperatury uznawanej za komfortową. Nie bez znaczenia jest też i to, że termostat zablokuje wypływ gorącej wody, nie dopuszczając do poparzenia, gdy na skutek awarii instalacji nie będzie w niej zimnej wody.